HISTORIA

Przytocko (Pritzig): Wieś była majątkiem rodu Lettow. W 1473 roku Witzke Lettow w Przytocku sprzedał połowę wsi Witzke Lettow ze Świerzna.

Według metryk kościelnych z 1590 roku było tutaj 26 zamieszkałych dziedzińców, 5 opustoszałych dziedzińców oraz 4 pańskie dziedzińce. W 1628 roku było opodatkowanych 6 chłopów bez własności ziemskich. W XVII wieku bardzo mocno zmniejszyła się liczba chłopskich dziedzińców, w 1717 było tylko 4 chłopów, 14 chłopów bez własności ziemskich. W XVIII wieku miał miejsce mały rozkwit, liczba chłopów bez własności znów się zmniejszyła, tak że na końcu tego wieku było 11 chłopów, 6 chłopów bez własności i 1 kuźnia. Na miedzy znajdował się folwark Poggensill. W XVI wieku nazwa Poggensill oznaczała lasek na miedzy. W Przytocku był kościół, którego kościół w Świerznie był filią, a który w 1575 stał się niezależnym. Wspólnota kościelna w Płocko, która należała do Ossowa, została przyłączona w 1631 do Przytocka. Z miejscowości, które zostały przyłączone do parafii w Przytocku, to: Rzeczyca Mała i Wielka oraz Mzdowo. Po zniesieniu poddaństwa nastąpiła regulacja, w której brało udział 7 chłopów. Po regulacji został podzielony jeden dziedziniec. Przed powszechnym podziałem w 1855 zostały zakupione przez właścicieli majątku całość dziedzińca 1,2,4 i 5, oraz 6. Folwark Poggensil przyłączono do Świerzenka. Na początku XIX wieku zostały założone folwarki Oberfier, Lischberg i Lattankaten. Po roku 1871 powstał jeszcze folwark Klaire, który w 1905 zanikł. Według nowego porządku w 1928 przyłączono folwark Lischberg do Nowego Zeliborza, a Lattankaten do Rzeczycy.

Majątek: Majątek Lettowów sięga czasów kolonizacyjnych, lecz pierwsze zapiski pochodzą dopiero z 1473 roku. Według spisu w roku 1523 w Priske mieszkał Achim Lettow. W roku 1557 Klaus Lettow ofiarował swoich braci Tonis i Piotra jako opiekunów dla Piotra Schulze w Ruegenwald. Ten Klaus był w 1590 roku komisarzem w przesłuchaniu świadków w Sławnie w podziale Michała.

Lettows majątku 1543 jest nazwany jako pośrednik Jurgen Lettow w Przytocku. Rejestr z 1628 roku wymienia trzy siedziby rycerskie: Lukas, Klaus i Piotr, ale w 1655 są ponownie cztery siedziby: Klaus, Anton, Herman Jurgen i Christian. W kwalifikacji gruntu z 1717 roku Przytocko składa się z trzech części:

• Joachim Georg v. Below z trzema chłopami i 3 ½ gruntu przy folwarku.
  Ta część sięgała do okręgu Miastko.
• Christian Henning v. Lettow z chłopem i 5 dzierżawcami oraz 3 ½ gruntu przy folwarku. Zagrodę chłopską dał w zastaw Klausowi Friedrich v. Lettow, który sam ją zamieszkiwał.
• Klaus Lorenz v. Lettow miał 9 dzierżawców, folwark o powierzchni 3 ½ gruntu.

Dwie ostatnie części należały do okręgu Sławno. Klaus Lorenz sprzedał swoją część w 1733 roku Adamowi Henning v. Kameke, który w 1736 roku zamienił się ze swoim bratem Feliksem Otto za jedną część Biziker. Ten natomiast zakupił te dwie inne części w 1736 od Klausa Albrecht v. Lettow i od Hedwig Maria v. Lettow, z domu v. Kleist, i sprzedał całe Przytocko w 1766 roku swemu bratu Georgowi Albrecht. Po wyrównaniu spadku z 1789 Otto Maximilian po śmierci ojca otrzymał Przytocko i sprzedał go w 1791 za 12000 Tir Christianowi Hennin v. Kameke. Ostatecznie był właścicielem całego Przytocka w 1808 roku. Christian Henning v. Kameke sprzedał w 1814 roku Przytocko naczelnikowi Goeden w Ruegenwald za 30000 Tir. Z tego przypadło do Villanow, urodzonej Konnenberg i podporucznikowi Oskarowi Schroeder a 30 września 1872 właścicielowi dóbr rycerskich Richardowi Friedrich Villanow. Od niego przejęła kasa oszczędnościowa w Sławnie, która sprzedała 30 lipca 1880 właścicielowi dóbr rycerskich Blankowi w Świerzenku. 23 kwietnia 1898 nabył je właściciel dóbr rycerskich Friedrich v. Gruenberg w Bruchof.

Dom Pomocy Społecznej w Przytocku działa na podstawie:

• Ustawy o pomocy społecznej z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. Nr. 64, poz. 593, z późn. zm.) – przepisów wydanych na jej podstawie.
• Rozporządzenia Ministra Polityki Społecznej z dnia 19 października 2005 r. w sprawie domów pomocy społecznej.
• Zezwolenia warunkowego wojewody słupskiego na prowadzenie Domu Pomocy Społecznej w Przytocku Nr. 1/2000
• Zezwolenia wojewody pomorskiego z dn.01.01.2007r na prowadzenie Domu Pomocy Społecznej na czas nieokreślony
• Umowy spisanej ze Starostwem Słupskim a Zgromadzeniem Braci Szkół Chrześcijańskich w Kopcu w sprawie prowadzenia i finansowania Domu Pomocy Społecznej w Przytocku.

Dom Pomocy Społecznej w Przytocku funkcjonuje w oparciu o statut nadany przez podmiot go prowadzący – Kurię Prowincjalną Zgromadzenia Braci Szkół Chrześcijańskich w Kopcu. Statut określa nazwę, typ, organizację Domu oraz zasady działania, zakres i poziom świadczonych usług oraz prawa i obowiązki mieszkańców. Dom jest kościelną jednostką organizacyjną, finansowaną z budżetu państwa za pośrednictwem Powiatu Słupskiego Ziemskiego. Przeznaczony jest dla chłopców niepełnosprawnych intelektualnie w stopniu głębokim i znacznym. Zgodnie ze statutem Dyrektora Domu Pomocy mianuje Prowincjał Zgromadzenia Braci Szkolnych.

Celem Domu Pomocy Społecznej w Przytocku jest zaspokojenie potrzeb bytowych i osobowych mieszkańców w sposób umożliwiającym ich godne życie m.in. przez zapewnienie podopiecznym:

• miejsca zamieszkania wyposażonego w niezbędne meble, pościel i bieliznę pościelową oraz środki utrzymania higieny osobistej,
• odzieży i bielizny osobistej, obuwia oraz przedmiotów wyposażenia osobistego,
• wyżywienia, w tym dietetycznego zgodnie ze wskazaniami lekarza,
• opieki pielęgnacyjnej, włącznie z karmieniem, ubraniem, myciem i kąpielą osób, które same nie mogą wykonać tych czynności,
• usprawnienia leczniczego (kinezyterapia i fizykoterapia) – w miarę możliwości Domu,
• umożliwienia udziału w terapii zajęciowej,
• godnego traktowania i korzystania z posług religijnych
• spokoju i bezpieczeństwa na terenie Domu oraz w czasie zorganizowanych zajęć poza Domem